Column

17-12-2003

MIJN BEURT!
Ik mag van me laten horen. ‘t Is de beurt van de jonge hond onder ons om zijn bek open te trekken. FF mijn gal spuwen, ff mijn ei kwijt... heerlijk.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen. Ik zit met een stel oudjes in deze band. Op zich is dat geen probleem natuurlijk, het is heel gezellig zelfs. Wekelijks ff helemaal kapot gaan: bier drinken, harde muziek en flauwe grappen maken... wat wil je nog meer. Daarbovenop komt nog dat ik elke week weer nieuwe dingen leer van deze heren. Iedereen (behalve ik) heeft de nodige ervaring en weet zijn kennis aan mij over te dragen.
Maar met volwassen worden (ouderdom) gaan er ook minder leuke dingen spelen. Spieren worden stroever, je wordt minder vitaal en je krijgt meer verantwoordelijkheden op gebied van werk en gezin. Dit heeft zich jammer genoeg ook onder enkele eOverloaders voorgedaan. Het begon met Hein die in korte tijd een keer door zijn rug ging en daarna een spier verrekte in zijn rug. Daarna brak Mark zijn arm bij het voetbal en heeft Joris ook een blessure opgelopen aan zijn rechterhand waardoor het spelen pijn gaat doen. Tussentijds is Eduardo vader geworden, dit is natuurlijk een geweldige beleving voor hem, maar daardoor miste hij wel een aantal oefensessies.
En ik... ik heb niks. Maar ja ik ben dan natuurlijk ook de jongste (zo’n 10 jaar leeftijdverschil) en daarmee de meest vitale van de band.

Ondanks deze ‘tegenslagen’ ben ik behoorlijk trots, want zelfs met deze tegenslagen zijn ze zeer snel weer terug om tot het gaatje te gaan met muziek maken. We raken steeds meer op elkaar ingespeeld en zijn hard op weg om ons repertoire te perfectioneren. Daarnaast is het creatieve proces op hoog niveau in gang. Er gaat geen week voorbij of iemand komt met nieuwe ideeën voor een nieuw nummer of ideeën om bestaande nummers op te leuken.
Het eerste optreden is nu zelfs in zicht! We gaan spelen op de jaarafsluiting van het bedrijf van Mark en Hein. We gaan deze suffe borrel eens flink opschudden door een weergaloze show te geven die zijn gelijke nog niet kent. Helaas is dit een besloten feest dus alle ‘echte’ fans moeten nog ff wachten om ons live in actie te aanschouwen. We zijn druk bezig met het versturen van demo’s en wellicht dat dit binnenkort zijn vruchten gaat afwerpen, zodat we binnenkort ook voor eigen publiek kunnen spelen. Uiteraard houden we jullie op de hoogte van alle ontwikkelingen.

Volgende maand is het aan Mark om zijn hart te luchten.
Groeten allemaal!

Wouter


Terug naar de meest recente column